Chodzi, oczywiście, o Emilkę ze Srebrnego Nowiu, zbuntowaną, niezależną i pochłoniętą pisaniem. W tej bohaterce Lucy Maud Montgomery przedstawiła siebie. Pierwszy raz, gdy czytałam tę książkę (8 lat temu? 9 lat temu? Umknęło pamięci), nie wiedziałam, że jest to ukryta autobiografia autorki, a Emilka była dla mnie najmilszą i jednocześnie szalenie interesującą bohaterką literacką. Rozpoczęło się moje marzenie o pisaniu.
Długopis (rzadziej pióro lub ołówek ), skrawek papieru, margines szkolnego zeszytu, paragon, czy ulotka. Talent? Praca? Nie, marzenie o cudzie. Niech ożyje to, co martwe; miłość, miłość, jeszcze raz miłość.
***
Tutaj będę zamieszczać moje pisanie. Gorąco proszę o komentarze, przede wszystkim krytyczne, co zmienić, co nie tak z językiem, pomysłem, bohaterami. To naprawdę pomaga. :) Przeczytałeś, zostaw ślad. Dziękuję bardzo!
